BEN MİNNOŞ'U ÖZLEDİMM
Bu yaz ablam çalışıyor ve tatile geç gelecek. O yüzden hem ona arkadaşlık etsin, hem ben de erken dönücem, 2 ay için kuzunun düzenini bozmıyalım dedik ve Minnoş Ankara'da kaldı. Annemin rahatsızlığı nedeniyle Minnoş'u 11 gün veterinere bıraktığımdan bu yana bir huy geliştirdi. Ablam ya da ben ne zaman tatile çıksak ve evde birimiz tek kalsın, ona yapışıyor resmen. Kucak kedisi olmamasına rağmen göğsümüzden aşağı inmiyor. Hele bu yıl arka camda Nazlı kızımız var, zaten mamamızı kıskanıyoruz feci halde o camgüzeli sokak kedisinden:)) Velhasıl ablama da yapışmış durumda gene. Arada arayıp 'Lale bize baksın kıskansıınn' yapmıyorlar mı...
Öperim göbişinden:)
YanıtlaSilBiz de sizi öptükk.
Silşımarık şey, nasılda keyifli sonunda düşmüştür de o koltuktan kudururken:))
YanıtlaSilHepsi aynılar değil mi? Benim de rahmetli Prenses'im, şimdiki Bücürük'üm yatılı misafir olup, evin düzeni değişip, kalabalıklaşınca hiç hoşlarına gitmiyor ve misafirler gidince zil takıp oynamadıkları kalıyor:)))))yazıkk 11 gün sizden ayrı mı kaldı? ..ben mecburi yani çok ciddi hastalık filan dahi olsa vete bırakamadım ne yapayım benim de huyum böyle:(((Prenses'i her gün serum bağlatıyordum kucağımda yine eve geliyorduk (o bile büyük stres onlar için)bir gün veterinerde bir adam kocaman köpeğini içeri getirdi köpek resmen geri geri yürüyordu ama adam elinde kayışı, tasması ayakları patileri geri geri gitse de bir şey yapamıyordu meğerse her hafta ne sebeptense bilemiyorum hafta sonu oraya bırakıyormuş:(((o köpeğe içim yandı...tabii güzelim yuvaları, evleri varken kafeste maması ile tuvaleti yanyana durulur mu?:((((başka kediler köpeklerin sesleri, hastaların inlemeleri, ilaç kokuları, tanımadığı insanlar..dua ediyorum inşallah Bücürük'ü de tıpkı Prenses gibi melek olana kadar asla vette bırakmak zorunda kalmam diye...erkek kedi olduğundan kısırlık ameliyatında bile akşam 11.00 de almıştım:))çok sevinmiştim ömrü boyunca bir kez bile vette kalmadı Prenses'im..umarım Bücürük için de böyle bir şey gerekmez var ya gerekir diye çok korkuyorum...bu huyumla ne yaparım?:((
YanıtlaSilGöbişinden öpüyorum ben de çok şekerrrrrrr:)))
Yapacak birşey yoktu, annem memlekette hastaneye yatırtılmıştı, oraya götürüp zaptetmem mümkün değildi, ben hastanede olacaktım zaten. Mecburen bıraktım. Hergün de telefon ettim sordum ama geldiğimde feci sinirliydi.Ameliyatında ise 2 gece yattı, zira bn panikten evde uyku uyuyamazdım, pisime de rahat vermezdim. Veterinerimizi de 5 dk da bir arayacaktım. Hoş boşa telaşlanmıştım bizim kuzu 4 5 saat sonra kafeste ters takla atmaya başlamış.:)Başkaca da ayrı kalmadık. Önce Minnoş'un huzuru ve rahatı :)
SilÖzlenmez mi... Onlardan ayrı kalmak baya stres yapıyor bizlerin bünyesinde:)) Kedi severin halinden ancak kediseverler anlar. Aynı stresi pisiciklerimiz de yaşıyor. İlla ki bizimle olacaklar. Veteriner ya da başka birileri çok iyi baksa da evini, yuvasını özlüyor yavrucaklar.
YanıtlaSilBir süre önce yakın arkadaşlarımdan biri hastaneye yattı. Çıkana dek kedisi nuri'yi bana bırakatı. Ona elimden gelen özeni ve şefkati göstersem de iki gün bir şey yemedi, Dolabın üst gözüne girdi, çıkmak istemedi. Zayıfladı. Nasıl üzüldüğümü anlatamam.Sonradan yavaş yavaş alıştı. Annesine kavuşunca normale döndü.
:) Canları bize emanet anacım, bağlanmamak mümkün değil.
SilAllah yarabbisi ben yerim bu minnoşun göbişini patilerini. Maalesefki misafirleri pek sevmiyorlar.Evlerini oyuncaklarını,annelerini,ablalarını,babalarını onlara ait olan herşeyi başkası ile paylaşmakdan zevk almıyorlar.. :) Ama laf aramızda bende oğlumu paylaşmakdan keyif almıyorum demekki haklılar :)
YanıtlaSil